Ουσιαστικά η φετινή σεζόν ολοκληρώθηκε με την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ από την Ρεάλ Μαδρίτης και ένα ερώτημα που απασχολεί πολλούς είναι το αν η χρονιά ήταν πετυχημένη ή όχι για την Τσέλσι. Σαφώς κι αυτό δεν μπορεί να απαντηθεί εύκολα, καθώς θα πρέπει να κοιτάξουμε τι συνέβη κατά τη διάρκεια της σεζόν, αναλύοντας τα θετικά και τα αρνητικά που μας άφησε.
Πριν την έναρξη της σεζόν, ο Μουρίνιο είχε τονίσει πως η χρονιά δεν θα είναι τόσο εύκολη ή παρόμοια με αυτή του 2004. Παρόλα αυτά, πολλοί πίστεψαν πως με την έλευση του "Special One" η Τσέλσι θα κατακτούσε με μία σχετική ευκολία το πρωτάθλημα και παράλληλα θα έκανε μια αρκετά καλή πορεία στο Τσάμπιονς Λιγκ. Μολονότι, ο Πορτογάλος δεν έθεσε κάποιο μεγάλο στόχο στη πρώτη του χρονιά, πέρα από την κατάκτηση κάποιου Κυπέλλου, σίγουρα και ο ίδιος πίστευε πολύ στην κατάκτηση του πρωταθλήματος.
Η σεζόν ολοκληρώθηκε χωρίς η Τσέλσι να έχει κατακτήσει κάποιο τίτλο κι αυτό δυσαρέστησε πολύ τους φίλους της Τσέλσι, οι οποίοι περίμεναν περισσότερα.
Όσον αφορά το πρωτάθλημα, μπορεί η Λονδρέζικη ομάδα να κέρδισε όλα τα ντέρμπι, ωστόσο απέναντι σε μικρομεσαίες ομάδες, όπως η Γουέστ Μπρομ, η Νόργουιτς, η Σάντερλαντ, οι οποίες δεν θεωρούνται υπερδυνάμεις, τα βρήκε σκούρα, πραγματοποιώντας κάκιστες εμφανίσεις για την ποιότητά που διαθέτει. Είναι δεδομένο πως τα άσχημα αποτελέσματα που εμφάνισε απέναντι σε τέτοιες ομάδες είναι η κύρια αιτία για το ότι δεν κατάφερε να τερματίσει στη πρώτη θέση. Όσο κι αν φαίνεται παράξενο, οι αγώνες απέναντι στις (θεωρητικά) κατώτερες του πρωταθλήματος, δίνουν τους τίτλους. Σε αυτό το σημείο προκύπτει άλλο ένα συμπέρασμα. Πως η Τσέλσι δεν διαθέτει ένα παίκτη "killer", όπως είχα γράψει σε ένα άρθρο. Ήταν φανερό πως η Τσέλσι αντιμετώπιζε μεγάλο πρόβλημα στο σκοράρισμα και δεν είχε έναν παίκτη ο οποίος να την βγάζει από την δύσκολη θέση. Συγκεκριμένα είχα γράψει: Οι επιθετικοί, σύμφωνα με την παρουσία τους έως τώρα, δείχνουν πως δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις σε μεγάλο βαθμό, ιδίως όταν έχουν να αντιμετωπίσουν <<κλειστές>> και δύσκολες άμυνες. Για να πετύχουν πάνω από ένα γκολ σε αγώνα, θα πρέπει να βρίσκονται σε εξαιρετική μέρα (π.χ. όπως ο Ετό στη νίκη με τη Γιουνάιτεντ που έκανε χατ τρικ), πράγμα που δεν είναι δυνατό να γίνεται κάθε φορά. Ο Τόρες έχει καλά χαρακτηριστικά και μπορεί να βοηθήσει στο σκοράρισμα, ωστόσο για να γίνει αυτό χρειάζεται περισσότερη αυτοπεποίθηση και ευστοχία. Στη καλή του μέρα μπορεί να πετύχει γκολ και να <<χαρίσει>> τη νίκη, στη κακή του όμως, δε βλέπεται! Ο Ετό μπορεί να μπει σε φάσεις, να <<κρυφτεί>> και να κάνει το γκολ, όμως του λείπουν πράγματα. Ο Ντεμπά Μπα είναι φυσιολογικό να αποτελεί την τρίτη επιλογή, αφού είναι πιο <<βαρύς>> απ'τους άλλους. Συνολικά οι τρεις τους έχουν πετύχει 11 γκολ στα 48 που έχει πετύχει συνολικά η ομάδα στο πρωτάθλημα σε 26 αγωνιστικές.
Οδηγούμαστε στο συμπέρασμα πως η ομάδα μας δεν διαθέτει έναν επιθετικό ο οποίος να μπαίνει στις φάσεις και να <<καθαρίζει>> γι' αυτήν. Δεν θέλω να μηδενίσω ή να <<ακυρώσω>> κανέναν απ'τους τρεις προαναφερθέντες , οι οποίοι προσπαθούν και κάνουν ο,τι περνάει απ'το χέρι τους. Ωστόσο, πιστεύω πως η Τσέλσι χρειάζεται έναν "killer". Έναν παίκτη κλάσης που να μπορεί να ανταποκρίνεται στο ρόλο του. Που να έχει εκτελεστική ευχέρεια, να σκοράρει ακόμη κι όταν δεν βρίσκεται σε καλή μέρα.Να μπαίνει δυνατά και πρώτος στις φάσεις. Να του δίνουν πάσα και να κάνει το γκολ. Να είναι εύστοχος. Έναν τέτοιος παίκτης είναι ο Λουίς
Πριν την έναρξη της σεζόν, ο Μουρίνιο είχε τονίσει πως η χρονιά δεν θα είναι τόσο εύκολη ή παρόμοια με αυτή του 2004. Παρόλα αυτά, πολλοί πίστεψαν πως με την έλευση του "Special One" η Τσέλσι θα κατακτούσε με μία σχετική ευκολία το πρωτάθλημα και παράλληλα θα έκανε μια αρκετά καλή πορεία στο Τσάμπιονς Λιγκ. Μολονότι, ο Πορτογάλος δεν έθεσε κάποιο μεγάλο στόχο στη πρώτη του χρονιά, πέρα από την κατάκτηση κάποιου Κυπέλλου, σίγουρα και ο ίδιος πίστευε πολύ στην κατάκτηση του πρωταθλήματος.
Η σεζόν ολοκληρώθηκε χωρίς η Τσέλσι να έχει κατακτήσει κάποιο τίτλο κι αυτό δυσαρέστησε πολύ τους φίλους της Τσέλσι, οι οποίοι περίμεναν περισσότερα.
Όσον αφορά το πρωτάθλημα, μπορεί η Λονδρέζικη ομάδα να κέρδισε όλα τα ντέρμπι, ωστόσο απέναντι σε μικρομεσαίες ομάδες, όπως η Γουέστ Μπρομ, η Νόργουιτς, η Σάντερλαντ, οι οποίες δεν θεωρούνται υπερδυνάμεις, τα βρήκε σκούρα, πραγματοποιώντας κάκιστες εμφανίσεις για την ποιότητά που διαθέτει. Είναι δεδομένο πως τα άσχημα αποτελέσματα που εμφάνισε απέναντι σε τέτοιες ομάδες είναι η κύρια αιτία για το ότι δεν κατάφερε να τερματίσει στη πρώτη θέση. Όσο κι αν φαίνεται παράξενο, οι αγώνες απέναντι στις (θεωρητικά) κατώτερες του πρωταθλήματος, δίνουν τους τίτλους. Σε αυτό το σημείο προκύπτει άλλο ένα συμπέρασμα. Πως η Τσέλσι δεν διαθέτει ένα παίκτη "killer", όπως είχα γράψει σε ένα άρθρο. Ήταν φανερό πως η Τσέλσι αντιμετώπιζε μεγάλο πρόβλημα στο σκοράρισμα και δεν είχε έναν παίκτη ο οποίος να την βγάζει από την δύσκολη θέση. Συγκεκριμένα είχα γράψει: Οι επιθετικοί, σύμφωνα με την παρουσία τους έως τώρα, δείχνουν πως δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις σε μεγάλο βαθμό, ιδίως όταν έχουν να αντιμετωπίσουν <<κλειστές>> και δύσκολες άμυνες. Για να πετύχουν πάνω από ένα γκολ σε αγώνα, θα πρέπει να βρίσκονται σε εξαιρετική μέρα (π.χ. όπως ο Ετό στη νίκη με τη Γιουνάιτεντ που έκανε χατ τρικ), πράγμα που δεν είναι δυνατό να γίνεται κάθε φορά. Ο Τόρες έχει καλά χαρακτηριστικά και μπορεί να βοηθήσει στο σκοράρισμα, ωστόσο για να γίνει αυτό χρειάζεται περισσότερη αυτοπεποίθηση και ευστοχία. Στη καλή του μέρα μπορεί να πετύχει γκολ και να <<χαρίσει>> τη νίκη, στη κακή του όμως, δε βλέπεται! Ο Ετό μπορεί να μπει σε φάσεις, να <<κρυφτεί>> και να κάνει το γκολ, όμως του λείπουν πράγματα. Ο Ντεμπά Μπα είναι φυσιολογικό να αποτελεί την τρίτη επιλογή, αφού είναι πιο <<βαρύς>> απ'τους άλλους. Συνολικά οι τρεις τους έχουν πετύχει 11 γκολ στα 48 που έχει πετύχει συνολικά η ομάδα στο πρωτάθλημα σε 26 αγωνιστικές.
Οδηγούμαστε στο συμπέρασμα πως η ομάδα μας δεν διαθέτει έναν επιθετικό ο οποίος να μπαίνει στις φάσεις και να <<καθαρίζει>> γι' αυτήν. Δεν θέλω να μηδενίσω ή να <<ακυρώσω>> κανέναν απ'τους τρεις προαναφερθέντες , οι οποίοι προσπαθούν και κάνουν ο,τι περνάει απ'το χέρι τους. Ωστόσο, πιστεύω πως η Τσέλσι χρειάζεται έναν "killer". Έναν παίκτη κλάσης που να μπορεί να ανταποκρίνεται στο ρόλο του. Που να έχει εκτελεστική ευχέρεια, να σκοράρει ακόμη κι όταν δεν βρίσκεται σε καλή μέρα.Να μπαίνει δυνατά και πρώτος στις φάσεις. Να του δίνουν πάσα και να κάνει το γκολ. Να είναι εύστοχος. Έναν τέτοιος παίκτης είναι ο Λουίς
Σουάρεζ (δεν λέω να τον αποκτήσει), ο οποίος μετράει 23 γκολ σε 26 αγωνιστικές του πρωταθλήματος.
Ο Μουρίνιο ίσως μετάνιωσε ακριβά που έδωσε δανεικό στην Έβερτον τον Λουκάκου. Ο Βέλγος έκανε εξαιρετική σεζόν στα "ζαχαρωτά", πετυχαίνοντας πολλά τέρματα. Ευκαιρία στον εν λόγο ποδοσφαιριστή δεν έχει δοθεί ακόμη και κατά την γνώμη μου, ο Λουκάκου θα πρέπει να υπολογίζεται στα πλάνα του Μουρίνιο την ερχόμενη σεζόν. Φυσικά, θα πρέπει να αποκτηθεί ένας πρωτοκλασάτος επιθετικός, με ευχέρεια στο σκοράρισμα.
Στο Τσάμπιονς Λιγκ, η ομάδα πραγματοποίησε αρκετά καλή πορεία, αφού κατόρθωσε να φτάσει μέχρι τα ημιτελικά του θεσμού. Χωρίς να εντυπωσιάζει με τις εμφανίσεις της, ήταν αποτελεσματική και αυτό μέτρησε περισσότερο. Ο αγώνας με την Ατλέτικο στο "Στάμφορντ Μπριτζ" άφησε μια πικρή γεύση στους οπαδούς της Τσέλσι, καθώς είδαν την ομάδα τους να μην καταφέρνει να φτάνει στον τελικό της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης. Στον συγκεκριμένο αγώνα, όλα πήγαν στραβά για την Τσέλσι. Η Ατλέτικο ήταν πιο αποφασιστική, έβγαλε χαρακτήρα, ήταν πιο προσηλωμένη και δίκαια έφτασε στον τελικό.
Κακά τα ψέματα, δεν είδαμε καλό ποδόσφαιρο φέτος από την Τσέλσι, με εξαίρεση ελάχιστους αγώνες. Αυτό θα πρέπει να προβληματίζει τον Μουρίνιο, ο οποίος κατά κύριο λόγο προτιμούσε το αμυντικό παιχνίδι, στηρίζοντας πολλά σε αυτό. Ωστόσο, όλα όσα γράφτηκαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και σε άρθρα δεν αντικατοπτρίζουν την πραγματικότητα. Πολλοί μίλησαν για αντιποδόσφαιρο, για αντιαισθητικό θέαμα, για κακοποίηση του αθλήματος, χωρίς να μπαίνουν στη λογική ενός προπονητή. Ναι μεν η Τσέλσι δεν πρόσφερε θέαμα, όμως θα πρέπει κάποιες φορές να αποφεύγουμε την κακή κριτική, αφού έχουμε μάθει να θεωρούμε πάντα υπεύθυνους τους προπονητές για μία αποτυχία.Ήταν φανερό λοιπόν, πως αυτό που ένοιαζε τον Μουρίνιο ήταν το αποτέλεσμα και όχι να αποδώσει καλό ποδόσφαιρο η ομάδα του. Αδιαμφισβήτητα, ο Μουρίνιο είναι ένας από τους κορυφαίους προπονητές στον κόσμο και θεωρώ πως μπορεί να χτίσει μία ανταγωνιστική ομάδα, η οποία θα μπορεί να έχει τον πρώτο λόγο στο πρωτάθλημα, ενώ θα πρωταγωνιστήσει στην Ευρώπη.
Είναι σαφές πως μετά την πώληση του Νταβίντ Λουίζ, η Τσέλσι θα πρέπει να κάνει καλές κινήσεις στο μεταγραφικό παζάρι, έτσι ώστε να αποκτήσει παίκτες υψηλού επιπέδου που να μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της ομάδας.
Να μιλήσουμε για μεταγραφές και διάφορα ονόματα που ακούγονται, θεωρώ πως είναι νωρίς. Συνοψίζοντας, κατά την γνώμη μου, η φετινή χρονιά κρίνεται πετυχημένη για την ομάδα, αλλά όχι στον απόλυτο βαθμό. Αναμένω καλύτερη σεζόν από την πλευρά των "μπλε", που πιστεύω θα πρωταγωνιστήσουν και την ερχόμενη σεζόν σε όλες τις διοργανώσεις.
